Drogi Gościu stoisz przed osiemnastowiecznym kościołem parafialnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Zagórzu, wybudowanym z wykorzystaniem murów gotyckiej kaplicy, który w 2007 roku został podniesiony do rangi sanktuarium Matki Nowego Życia. Parafia w Zagórzu została erygowana w 1750 roku, jako fundacja Piotra Konstantego Stadnickiego i jego żony Teresy. Zapraszamy do wnętrza. Na pewno od razu zwrócisz uwagę na barokową nastawę ołtarzową, w której znajduje się łaskami słynący obraz przedstawiający scenę Zwiastowania, pochodzący prawdopodobnie z XVI w. W zwieńczeniu umieszczona jest piękna rzeźba ukazująca Wniebowzięcie Matki Bożej. Boczne ołtarze pochodzą z początku XX wieku i zostały wykonane po pożarze zagórskiej świątyni, w 1911 roku. Figury pochodzą jednak z wcześniejszych, osiemnastowiecznych ołtarzy. Ambona z wielobocznym korpusem zwieńczonym glorią powstała przed 1700 rokiem i jest jednym z najstarszych elementów wyposażenia świątyni. Dorównuje jej niemal wiekiem barokowa chrzcielnica. Popatrz teraz na boczne ściany świątyni. Ulokowane tam stacje Drogi Krzyżowej datowane są na koniec XVIII wieku, a pierwotnie znajdowały się w kościele Karmelitów Bosych w Zagórzu. Warto zwrócić również uwagę na osiemnastowieczne obrazy: m.in. wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej, Ekstazę świętej Teresy, Świętego Józefa z Dzieciątkiem, Świętego Antoniego Padewskiego oraz Świętą Rodzinę. Część obrazów pochodzi z wcześniej wspomnianego klasztoru. Witraże ufundowane zostały przez rodzinę Gubrynowiczów oraz przez parafian – powstały one w większości w zakładzie Żeleńskiego w Krakowie. Organy pochodzą z lat dwudziestych XX wieku. Na ścianach świątyni zobaczyć można także tablice nagrobne i pamiątkowe, będące świadectwem historii i pamięci pokoleń. Schody na chór oraz kropielnica zostały wykonane pod koniec XIX wieku przez rzemieślników kolejowych. Gdy wyjdziesz ze świątyni ujrzysz dzwonnicę stojącą obok kościoła, pochodzącą z tego samego okresu, jak świątynia, podwyższoną w 1983 roku. Obecnie wiszą w niej cztery dzwony – Nawiedzenie, Maria, Józef i najstarszy: Kasper (prawdopodobnie z 1647 roku), który codziennie rozbrzmiewa w południe, wzywając do modlitwy Anioł Pański.